die son swel gewis
oor ieder en elk
oor knotwilg en wilderoos
sonder oordeel, vermoed ek
want kyk – die skadu’s strek wees
vertak langsamerhand met uitgestrekte vingers
oor stof en sand
– luister: nou klink die lieweheersbesies skril in die blaar
waar die horison steeds bewe
en in ’n feller renons in ons son
sien ons onsself terreurloos
die gesig van die roos
verwelk
die knotwilg sweet verlep
en dieselfde goeie gelag sal ons weldra verdra
soos die middagsomer
So
die son swel gewis
oor ieder en elk
oor knotwilg en wilderoos
sonder oordeel, vermoed ek
want kyk – die skadu’s strek wees
vertak langsamerhand met uitgestrekte vingers
oor stof en sand
– luister: nou klink die lieweheersbesies skril in die blaar
waar die horison steeds bewe
en in ’n feller renons in ons son
sien ons onsself terreurloos
die gesig van die roos
verwelk
die knotwilg sweet verlep
en dieselfde goeie gelag sal ons weldra verdra
soos die middagsomer
in geile oordaad
nederig
bekruip vreemde aande my
terreurloos en skaam
kom sit nuwe maskers op my skouer –
vra om verdra te word
selfbewus swel my hart
soos ‘n rubbertjap
op bepoeierde beloftes
sonder argwaan