om só te wil val deur die wal van die wil | Synaptic dance

Van welke weergawe hou jy die meeste: die oorspronklike Engels of verwerkte Afrikaans?

Mag ’n mens werklik in beide tale dig? Of verraai jy jou onvermoë om te vertaal én te tolk?

Verwater jy jou woorde of duik jy dieper die donker dieptes in?

>>

om só te wil val deur die wal van die wil

---

langs die meer breek die water en

reflekteer in skerwe

die landskap van my kop

’n aardige drif dié om só te wil val deur die wal van die wil in skerwe

die landskap van my kop die berg word ’n beer word ’n berg in ’n boot

om só te wil val deur die wal van die wil bloots die broosheid van god

die berg word ’n beer word ’n berg in ’n boot ’n aardige drif dié

bloots die broosheid

van god langs die meer

breek die water en

reflekteer

---

Synaptic dance

---

next to the lake the waters shimmer; reflect

a kaleidoscopic landscape off into our mind’s eye

it’s a curious, wanting thing, see

stepping into the image of a mirrored surface

---

a kaleidoscopic landscape off into our mind’s eye

against the backdrop of a mountain a bear a bare mountain barely there, a boat

stepping into the image of a mirrored surface

the thin veneer of life, the idea of god a final obstacle

---

against the backdrop of a mountain a bear a bare mountain barely there, a boat

it’s a curious, wanting thing, see

the thin veneer of life, the idea of god a final obstacle

next to the lake the waters shimmer; reflect

jou opgediep golwende tee-gelowige

Probeer gerus ’n gedig met dié ontwrigte woorde.

when the absolute falls into the water it becomes a fish

zen

soos die vaartbelyne rimpeling
van ’n vis se vin in water
’n golf

(’n kring)

’n troebel poel
teen ’n wal se rant: riete waaraan swaar druppels hang

(blink)

soos die onderwater klank
van ’n klip wat glip in die slik
die slyk

tyd

tingerig-fyn soos ’n huismot in jou hand

tingerig-fyn soos ’n huismot in jou hand

en slank en vreedsaam: stil staan jy
stom van herinnering
’n sagte sprong soos liefde

>>

…jou gedagtes begrawe jy op dié krans
en jou wonder-oë blom van herkenning
(diepblou en sag met wolke wat daarin kaats)

’n bewussyn soos ‘n veer wat val
(op die wieke van die wind sou jy sê)

>>

…die onthou sag soos sweet-
potente vingers wat vind en teer vasvat
die reuk van lentegras wat haar ore ligweg krap
ja dáár

dáár kom begrawe jy presies jou geurige aandag
in die vlugtige heraanraking
van jou voorjaarsgrond

rougevreet die rotse

>>

jy raak presies dít aan sonder vreugde soos
wanneer lewe bloot gebeur of soos ’n terloopse dood
bloot nog ’n tree
op die krans van leë gedagtegange
(erosie)
ja, ’n sagte sprong
waar die wolke kaats in jou oë

>>

en jy: ’n smeersel huismot op ’n oop palm
tingerig-fyn

die sand

sagte liefde se eerste sprong

Hierso is ’n nuwe woordemoes van die gedigte van Sheila Cussons (Die sagte sprong) en Elisabeth Eybers (Eerste liefde). Die gedigte is lukraak gekies, die woorde gecopy en -paste in Wordle en siedaar: ’n stimulus vir jou om iets mee te probeer skryf. Probeer gerus!

Die dood hang in die lug soos roosmaryn

16 Maart 2012 Weer opgedateer. Nogals drasties gewysig:

>>

in the garden moist with herbs

and so we die unceremoniously
as if suspended in a web of
fine lines finely trembling
in the wake of a tender breath

as if suspended in a web of
mist
in the wake of a tender breath
we drift between leaves, earth

mist
fine lines finely trembling
we drift between leaves, earth
and so we die unceremoniously

in the garden moist with herbs

>>

31 Januarie 2012 Hierso is my mees onlangse weergawe van hierdie gedig. Lees gerus van die stimulus wat my skryfproses geprompt het en kyk na my verskillende herskryf-probeerslae tot dusver. Wat ek hou van hierdie weergawe is dat ek bietjie meer detail ingebring het (van die roosmaryn-blare) en meer gespeel het met woorde (soos time and spaced) om bietjie meer gravitas aan die dood te probeer verleen:

the spider dies unceremoniously
suspended in its web
trembling slightly in the waking breeze
its fine hairs glazed with bright dust

suspended in its web
almost alive; hanging by a thread
its fine hairs glazed with bright dust
adrift in time and spaced between rosemary leaves

almost alive; hanging by a thread
trembling slightly in the waking breeze
adrift in time and spaced between rosemary leaves
the spider dies unceremoniously

>>

27 Januarie 2012 Ek het gister in ’n geplukte roosmaryntak in ’n vaas op my kombuiswasbak-vensterrak twee spinnekoppe sien sit, toegeweef in hulle spinnerakke van blaar tot blaar.

Gewoonlik laat ek spinnekoppe begaan, maar helaas nie gister nie. Ek vat ’n spuitkan-gif en spuit die lyfies wit. En oombliklik sak een se pootjie lam en die ander een omgekeer-verstrik.

Dis nogals treffend só ’n dood waar die spinnekoppe eintlik steeds lewend lyk, en twee versreëls kom skielik by my op: the spider dies unceremoniously | suspended in its web. Vanoggend speel ek toe verder en brei die gedagte uit tot ’n pantoen:

>>

the spider dies unceremoniously
suspended in its web
its fine body glazed with poison
hanging by a thread

suspended in its web
almost alive, but still and dead
hanging by a thread
clinging to its end

almost alive, but still and dead
its fine body glazed with poison
clinging to its end
the spider dies unceremoniously

>>

28 Januarie 2012 Nog ontevrede met die herhalingsritme en oorloop van die reëls, skommel ek hulle toe verder op, maar is nog nie tevrede nie:

>>

almost alive, but very still and very dead
the spider dies unceremoniously
its fine body glazed with poison
suspended in its web

the spider dies unceremoniously
as time passes by
suspended in its web
hanging by a thread

as time passes by
its fine body glazed with poison
hanging by a thread
almost alive, but very still and very dead

>>

Enige raad hiermee?

Onthou, my Engels is maar vrot!

op my arms in my kantoor sonder lugreëling

suisende waaier
al om al om al om al
ritmies die stilte

lugtuig

lugtuig

die branders stol wit
ons breek ’n streep deur klank, grens
tussen land en wolk
’n ragfyn landskap en stil
sagte sandspel van onthou

die son swel gewis

So

die son swel gewis
oor ieder en elk
oor knotwilg en wilderoos
sonder oordeel, vermoed ek
want kyk - die skadu’s strek wees
vertak langsamerhand met uitgestrekte vingers
oor stof en sand
- luister: nou klink die lieweheersbesies skril in die blaar
waar die horison steeds bewe
en in ’n feller renons in ons son
sien ons onsself terreurloos

   die gesig van die roos
   verwelk
   die knotwilg sweet verlep
   en dieselfde goeie gelag sal ons weldra verdra
   soos die middagsomer

in geile oordaad

Woorde digter bymekaar

Woorde van Sheila Cussons se “Belofte” en Elisabeth Eybers se “Ontheemde” saamgewordle vir jou genot. Gebruik as inspirasie en kyk waarmee kom jou op: